ابزار وبمستر

بسم رب المهدی

طبق بحثی که در مطلب قبلی بیان شد به ادامه بحث می پردازیم و امیدواریم مفید فایده واقع شود.

در روایتی از امیرمومنان(ع) به اوصاف حال و روز شیعیان در غیبت امامشان اشاره شده و علاوه بر آن حضرت از پاداش عظیم آنان در بهشت و در نزد

خودشان یاد می کنند.ایشان می فرمایند:

((برای قائم (ع) غیبتی است که مدّتش بسیار طولانی است.گویی شیعیان را با چشم خود می بینم که همچون گوسفندان بی شبان به دنبال

چراگاهی می گردند و نمی یابند.آگاه باشید! کسی که آن روز بر دین خود ثابت قدم باشد،قلبش از طولانی شدن غیبت امامش به قساوت نمی گراید و

در روز رستاخیز در بهشت با من و در مقام من است.))(بحارلانوار،ج52،ص96)

                                                                            *  *  *

در روایت دیگری هم ایشان در وصف شیعیان فرمودند:

((برای غیبت او حیرتی است که گروه هایی در آن گمراه می شوند،و گروهی بر هدایت استوار می مانند که آنها بهترین امّت هستندکه با بزرگان عترت

همراهند.))(کامل سلیمان،روزگار رهایی،ج1،ص336)

                                                                                *  *  *

خوشا به حال آن شیعه مومنی که امیرمومنان(ع) در روایت دیگری در توصیف ویژگی هایش چنین می فرماید:

((و آن زمانی است که در آن نجات نمی یابد مگر مومن گمنام،که اگر حضور داشته باشد شناخته نمی شود و اگر غایب باشد کسی از او سراغ

نمی گیرد،آنها مشعل های هدایت و ستارگان روی زمین هستند که از سخن چینی،جاسوسی و تفرقه افکنی به دور هستند،خداوند درهای

رحمتش را بر روی آنها می گشاید،و غم های نعمتش را از آنها برطرف می سازد.))(روزگار رهایی ،ج1،ص363)

امام صادق (ع) در روایتی شرط استواری بر اعتقاد به امامت حضرت مهدی (عج) را یقین و شناخت محکم می دانند ایشان می فرمایند:

((بر امامت او استوار نمی ماند،به جز کسی که یقینش بسیار قوی،و شناختش بسیار مستقیم باشد.))(سلیمان بن ابراهیم قندوزی،ینابیع الموده،ج3،ص82)

                                                                           *  *  *

امّا براستی چه وصفی زیباتر از وصف پیامبر (ص) درباره شیعیان آخرالزمان است که در حق آنان می فرمایند:

((والاترین مردم از نظر یقین،قومی هستند در آخرالزمان،که پیامبر(ص) را درک نکرده اند و حجّت خدا از آنها مخفی شده،آنها به مرّکب سیاه روی

کاغذ سفید،ایمان آورده اند.))(شیخ حر عاملی،وسائل الشیعه،ج21،ص65،ح51)

                                                                          *  *  *

امام باقر (ع) در وصف شیعیان فرمودند:

((کسی که خداوند او را با این امر (امر امامت در دوران غیبت)آشنا ساخته،او را چه باک از اینکه در قله کوهی زندگی کند و از گیاه زمین ارتزاق کند،

تا مرگش فرا رسد.))(محمد بن یعقوب کلینی،اصول کافی،ج2،ص245)

در این حدیث شریف،بی ارزش بودن زرق و برق دنیا در چشم مومن منتظر،و در اولویّت قرار گرفتن اعتقاد به امامت و انتظار فرج و شرط بودن آن در

صحّت و قبولی اعمال بیان شده است.

پیامبر اکرم(ص) در روایتی با اشاره به امتحان خداوند متعال درباره شیعه و اعتقاد محکم قلبی آنان چنین می فرمایند:

((مهدی از اولاد من است،خداوند به وسیله او مشرق ها و مغرب های زمین را فتح می کند.مهدی همان است که از دوستان خود ناپدید می شود،

یک ناپدید شدنی که بر اعتقاد خود در امامت استوار نمی ماند،جز کسی که خداوند دلش را برای ایمان آزموده است.))(شیخ علی حائری یزدی،الزام الناصب،ص127)

                                                                    *  *  *

پیامبر اکرم همچنین فرمودند:

((مدّتی از شیعیان خود غائب می شود،که در آن مدّت کسی بر اعتقاد خود در ولایت او ثابت نمی ماند،به جز آن کس که خداوند دلش را با ایمان

آزموده باشد این از اسرار پوشیده و رازهای مخفی حضرت احدیّت است،آن را از غیر اهلش پوشیده بدار.))(روزگار رهایی،ج1،ص318)

پیامبر اکرم (ص) در حدیث دیگری شرایط آنها را این چنین توصیف می فرمایند:

((در آن ایّام قلب مومن در درون خود آب می شود،آن چنان که نمک در آب ذوب می شود.زیرا منکرات را می بیند و قدرت جلوگیری و تغییر آن را ندارد.

مومن در میان آنها با ترس و لرز راه می رود،که اگر حرف بزند او را می خورند،و اگر ساکت شود از غصه می میرد (دق می کند.)..))(روزگار رهایی،ج1،ص355)

                                                                   *  *  *

در روایتی از امیرمومنان (ع) سختی دوره غیبت و حفظ ایمان در آن را به کندن خارهای گون با دست تشبیه کرده اند و می فرمایند:

((برای صاحب امر،غیبتی هست،که در آن زمانی کسی که به دین خود چنگ بزند،مانند کسی است که بخواهد خارهای گَوَن را با دست بکَنَد و تمیز

کند! آیا یکی از شما قادر است که خارهای گون را با دست بگیرد[تا چه رسد که با دست آنها را بکند]؟!))(شیخ طوسی،الغیبه،ص275)

روایت دیگری از امام سجّاد(ع) مویّد فرمایش امیرمومنان (ع) در وصف شیعیان حقیقی است.ایشان می فرمایند:

((برای قائم ما دو غیبت است که یکی از آنها طولانی تر از دیگری است،غیبت نخستین او شش روز و شش ماه و شش سال طول می کشد.

امّا دومی به قدری طول می کشد که بیشتر کسانی که به غیبت او ایمان داشته اند از اعتقاد خود برمی گردند،فقط کسانی بر اعتقاد خود استوار

می مانند که یقین محکم و شناخت صحیح داشته باشند و سخنان ما بر آنها گران نباشد.))(بحارلانوار،ج51،ص134)

                                                                    *   *   *

امام عسگری (ع) نیز در این باره فرمودند:

((به خدا سوگند آن چنان از دیده ها غایب می شود که از هلاکت نجات نمی یابد،جز کسی که خدا او را در اعتقاد بر امامت او ثابت و استوار نگه دارد

و او را برای دعا به تعجیل فرجش موفّق بدارد.))(شیخ حر عاملی،اثبات الهداه،ج3،ص479،ح180)

امام باقر(ع) در روایتی علاوه بر داشتن ایمان خالص و اعتقاد راسخ به نکته بسیار مهمّی در توصیف شیعیان اشاره می فرمایند و آن عهدی است

که شیعه مخلص با خداوند متعال بر ولایت ائمه(ع) بسته است.

((بعد از غیبت و حیرت ظاهر می شود،در این دوران،تنها کسانی بر دین خود ثابت می مانند که در ایمان خود مخلص و با روح یقین همراه باشند

و آنها کسانی هستند که خداوند از آنها درباره ولایت ما پیمان گرفته،و ایمان را در دل آنها مستقرّ ساخته و آنها را با روحی از خود تایید نموده است.))

(علی بن عیسی اربلی،کشف الغمه،ج3،ص311)

چه زیباست وصف پیامبر رحمت (ص) از شیعیان خالص،در روایتی که ایشان می فرمایند:

((سوگند به خداوندی که مرا به حق برانگیخت،آنان که در عهد غیبت بر ایمان و اعتقاد به او [حضرت مهدی(ع)] ثابت می مانند،از کبریت احمر کمتر

خواهند بود.))(فضل بن حسن طبرسی،اعلام الوری باعلام الهدی،ص399)

در توصیف شیعیان مومن و شدّت نادانی مردمان در آخرالزمان،امام صادق(ع) می فرماید:

((برای شما زمانی پیش می آید که از افراد متدیّن،کسی نجات نمی یابد،به جز افرادی که مردم را اَبلَه تصوّر کنند و آنها صبر و شکیبایی داشته

باشند،بر آنکه آنها را ابله و بی خرد بخوانند.))(اصول کافی،ج2،ص117)

در روایت دیگری حضرت امیرالمومنین(ع) به این موضوع اشاره دارند.ایشان می فرمایند:

((دوستان و شیعیان ما در پیش مردم کافر و زیانکارند ولی در پیشگاه خدا سود فراوان برده اند و به وسیله ایمان رستگار شده اند،و خسران از آنِ

منافقان است.))(روزگار رهایی،ج1،ص368)

در این شرایط است که انسان مومن به فرمایش امام صادق(ع) محزون و اندوهگین خواهد بود.ایشان می فرمایند:

((مومن در آن زمان محزون و مورد تحقیر قرار می گیرد.او نمی تواند که منکرات را جز در دلش انکار کند،و در معرض هر نوع تحقیر قرار خواهد گرفت.))

(الزام الناصب،ص183)

روایت دیگری از امام عسگری (ع) نیز مویّد فرمایش امام صادق (ع)است.ایشان فرمودند:

((شیعیان ما در یک اندوه دایم به سر می برند تا فرزندم که پیامبر اکرم(ص)نوید ظهورش را داده،ظاهر شود.))(لطف الله صافی گلپایگانی،منتخب الاثر،ص231)

چنین شیعیانی که اوصاف آنها به اختصار گفته شد شایستگی آن را دارند که در زمان ظهور امام زمان(ع) در رکابش باشند و طعم شیرین حضور

و ظهور رهبر و مقتدای خود را بچشند،هم آنان هستند که امام سجّاد(ع) درباره ایشان می فرماید:

((هنگامی که قائم ما قیام کند،خداوند آفت را از شیعیان ما بر می دارد،و قلب های آنان را مانند پاره های آهن قرار می دهد و نیروی یک مرد را

مساوی با چهل نفر قرار می دهد و اینها حاکمان روی زمین هستند...))(شیخ صدوق،خصال،ج2،ص541،ح14)

امام باقر (ع) نیز در تفسیر آیه شریفه:((و لقد کتبنا فی الزبور..(سوره انبیا،آیه105)،علاوه بر ذکر - تورات - در زبور نیز نوشتیم که زمین را بندگان

شایسته ام به ارث خواهند برد.در این مطلب نویدی هست برای قوم عبادتگر)) فرمودند:

((بندگان شایسته ، آل محمد (ص) هستند، و قوم عبادت گر شیعیان ما هستند.))(روزگار رهایی،ج2،ص621)

..............................................

در مطالبه بعدی درباره ی و ظایف شیعه پرداخته می شود.

برای ظهورش یک صلوات ختم بفرمایید.

 

منبع:گروه پژوهش موسسه فرهنگی موعود.